En dat betekent: het hele pakket telt mee. Alles, van bonus, kerstpakket, pensioen, scholing, reiskosten tot een cadeaukaart moet worden meegenomen. De arbeidsvoorwaarden moeten worden vergeleken, eventueel rechtgetrokken en vastgelegd. En ja, je moet ook kunnen bewijzen dat die vergelijking klopt. Dat vraagt nogal wat van uitzenders en detacheerders.

Eerlijk, zeg je? Ja, best wel. Mensen doen vaak (bijna) hetzelfde werk, dus verdienen ze ook dezelfde vergoeding. Daar kun je moeilijk tegen zijn. Natuurlijk zijn er uitzonderingen die je altijd houdt, weet ik uit ervaring, maar de basis is terecht.

De behoefte aan uitzendkrachten, of beter gezegd: aan flexibiliteit, blijft natuurlijk bestaan.

Zeker in sectoren als de bouw, productie en agrarische sector, waar piekmomenten structureel zijn.  Bedrijven moeten echter, naast de inzet van uitzendkrachten, ook zelf met structurele (en bij voorkeur zo flexibel mogelijke) oplossingen komen.
De inhuur van zzp’ers is door de wet DBA bovendien ook niet altijd meer de oplossing.

Ik dacht zelf dat dit vooral door Den Haag aan ons werd opgelegd, maar dat klopt niet helemaal.
De Sociaal-Economische Raad (SER) bestaande uit werkgevers, werknemers en onafhankelijke specialisten heeft in 2021 het SER-MLT-advies “Zekerheid voor mensen, een wendbare economie” opgesteld. Opvallend was dat dit advies unaniem werd aangenomen, dus breed maatschappelijk gedragen. Niet opgelegd door de politiek dus, maar ontstaan uit overleg tussen alle betrokken partijen.

In dat advies stond onder andere:

• Uitzendwerk mag, maar moet tijdelijk van aard zijn (geen structureel werk);
• Uitzendkrachten moeten gelijkwaardige arbeidsvoorwaarden krijgen als vaste krachten bij de inlener;
• En de fasensystematiek moest drastisch worden verkort.

Dat SER-advies werd later de basis voor het kabinetsbeleid en uiteindelijk voor de Wet Meer Zekerheid Flexwerkers (2025/2026).

En de uitzenders dan? Nou… die gaan het voelen. Door de hogere werkgeverslasten zit er weinig marge meer tussen de lonen en arbeidsvoorwaarden van uitzendkrachten en vaste medewerkers. Daar valt geen geld meer aan te verdienen. Het klassieke verdienmodel van uitzenders moet dus veranderen. De marge zal voortaan moeten komen uit toegevoegde waarde: werving, begeleiding, retentie, opleiding, HR-ondersteuning. En eerlijk is eerlijk, daar zijn veel uitzenders helemaal niet op ingericht. Bedrijven hebben straks uitzenders nodig die meedenken over strategische personeelsplanning, niet alleen handjes leveren. Ik denk dat alleen bureaus die écht waarde toevoegen met werving, begeleiding, opleiding en HR-ondersteuning gaan overleven. De rest zal verdwijnen of fuseren.

De branche zelf zal hier zelf (deels) oplossingen voor hebben zodat ze voldoende verdienen en dus kunnen bestaan. Hoe precies? Dat weet ik niet, maar wie wél die omslag weet te maken, heeft de toekomst.

Er zijn positieve kanten. Wat mij betreft heeft deze ontwikkeling, naast de gelijkwaardige beloning voor de mensen, ook een paar andere voordelen bijvoorbeeld: de uitzendbranche heeft de afgelopen jaren een imagoprobleem opgebouwd: veel flex, weinig zekerheid. De nieuwe cao dwingt de sector om dat beeld te veranderen. Daarnaast denk ik dat de uitzenders die laten zien dat ze mensen fatsoenlijk behandelen, investeren in loopbanen en werken aan duurzame relaties met opdrachtgevers, een enorme voorsprong gaan krijgen de komende jaren. De rest zal verdwijnen of fuseren. De zogenaamde "cowboys" zullen niet mee kunnen komen en dat vinden we allemaal prima. 

En Vastgoed Recruitment? Voor ons verandert er niet veel. Het thema raakt ons zeker en we volgen de ontwikkelingen nauwlettend. We willen graag kennispartner zijn voor mensen en gezien onze tak van sport moeten we dat ook zijn. Alle professionals die via ons naar een nieuwe baan zijn begeleid, hebben arbeidsvoorwaarden volgens de cao van de opdrachtgever, inclusief zaken als het bpfBOUW-pensioen. We vallen formeel in dezelfde categorie, maar een uitzender zijn we zeker niet en goed werkgeverschap is iets dat al in onze kern zit verweven.  We zijn er klaar voor. Wat we er ook van vinden.